Hayat Hikayemiz
Tövbeliydim aslında yazmıycaktım beste felan
Bir kalemle bir kağıttı senden geride kalan
Nasıl geçer anlamazsın su gibi akar zaman
Nereye dönsem hep aynı dört bir tarafım yalan
Yüz çevirdim her zaman adını soranlardan
Köşe başında bekleyip yolunu bulanlardan
Artık çok uzaktayım zehirli dumanlardan
Elimi ayağımı çektim bütün ortamlardan
Binkonutun sokakları iyi bilir bak bizi
Belli ettik hayatta her zaman rengimizi
Yüreğimizde taşıdık saf temiz sevgimizi
Sonunda serseriye çıkardılar ismimizi
Bunlar sade söz değil hayatımızın izleri
Açmadan soldurdular gencecik filizleri
Sonunda kaybolur bak hissizleşir hisleri
Düşmeyin ortamlara biz uyaralım sizleri
O zamanlar küçüktük üslü felan bilmezdik
Henüz 15 yaşındaydık gerçeği göremezdik
Anamızın babamızın sözünü dinlemezdik
Sokaklar evimizdir eve hiç gitmezdik
Arkadaşa dosta herşeyden çok değer verirdik
Bizim bizden başka kimsemiz yok iyi bilirdik
Üzülünce üzülür sevinince sevinirdik
Bir rüzgar esti savrulduk kendimizi kaybettik
Şimdi 20 yaşında serseri dedikleriniz
Her zaman dışlayıpta hor gördükleriniz
Zulada duruyor hala temiz hayallerimiz
Artık eskisi gibi kanlı değil gözlerimiz
Yarınlar güzel olcak öyle diyor hislerimiz
Çünkü Allah’a yöneldik tövbe ettik hepimiz
Etiket gibi gelmesin size bu sözlerimiz
Bunlar söz değil bizim hayat hikayemiz
