Son Besteyi Söylerim

Son Besteyi Söylerim
Yine gördüm rüyamda adınla başladım güne
Bilmem kaç beste yazarım nedensiz gidişine
Ne saçlarına vuruldum ben nede gözlerine
Aklımı başımdan aldı o masum gülümseme

Sevdan Konya’nın ortasında karanlık bir sokak
Gözlerine bakınca oluyordum sanki tutsak
Şimdi nefret dolu sözler yazıyorum hep sana
Yeterdi karşılaşınca düşman gibi bakmasak..

Ayrıldığımız o gün geldi şimdi hatırıma
Konuşalım diye çağırmıştın köşebaşına
Bitti artık ne olursun üzülme beni anla
Nasıl üzülmem hayata bağlanmışım adınla

Gülmedi zaten yüzüm hayatım efkarla dolu
Başkasını buldun ve son buldu bu aşk oyunu
Yürüyorum sokakta yağarken nisan yağmuru
Senin yüzün gülerken bu gözlerim yaşla dolu..

Sevgini yaşatmıştım kalbimin en derininde
Belki deli dediler kimseler yoktu gözümde
Eksik olmazdı adın inan ki hiç bir sözümde
Şimdi ne farkı kaldı ki gündüzlerin gecemle

Yıkık dökük bir şehir kaldı bak sol tarafımda
Kalbim acılar içinde hayallerin altında
Gülüşlerimiz kaldı o karanlık sokaklarda
Anlatamam derdimi yazsam da ben sayfalarca

Bir masal gibiydi sevdan artık burada son buldu
Kötü değildim ama kaybettim ve sonum oldu
Başını yasladığın bir başkasının omuzu
Her şeye rağmen taktım yine yeşil beyaz kaşkolu

Gittiğin günden beri kalbimdeki yara derin
Başka bir eli tutar şimdi o narin ellerin
Uzak bir şehirde kaldı sanki düşüncelerim
Deplasman otobüsünde son besteyi söylerim..

Ana Sayfa – Daha Fazla Tezahürat